Płeć: Kobieta, przedstawicielka płci pięknej.
Wiek: Około dwudziestu zim, dokładny jej wiek nie jest znany.
Rasa: Człowiek, chociaż w jej żyłach nie płynie w pełni czysta, ludzka krew.
Pochodzenie: Twierdzi, że pochodzi z położonej na północy, wysoko wśród szczytów gór, twierdzy Thirongad, co nie jest do końca prawdą. Racją jest jednak, iż wywodzi się z ludu Uratai.
Wygląd: Szczupła i niska, a jej sylwetka przypomina o dziewczęcej niewinności. Nie ma wiele wspólnego z mitem o barbarzyńcach północy. Delikatna, jasna skóra podkreśla jej pochodzenie, a idealnie uformowana talia nasuwa myśli o dworach i kusi niczym ladacznica. Czarne niczym ciemność włosy spływają po jej drobnych ramionach i twarzy, tylko częściowo ją odsłaniając, jednocześnie odkrywając jej urocze, niebieskie oczy i pełne usta. Surowy i rozpustny tryb życia nie pozbawił jej jednak wad. Ciało w kilku miejscach pokryte jest starymi bliznami, malowidła na twarzy, które towarzyszą jej prawie zawsze, czynią z niej dziką bestię. Piękną, lecz groźną niczym szarżujący niedźwiedź.
Znaki szczególne: Ciało szpeci charakterystyczna blizna na prawym ramieniu, od pazurów. Malowidła na twarzy, które odkrywają jej barbarzyńskie pochodzenie, są nieodłącznym towarzyszem. Przybierają różne kształty i kolory. Czasami są to zwykłe kreski i plamy, a z rzadka bardziej zaawansowane artystycznie dzieła.
Informacje i Plotki: Wiele plotek krążyło na jej temat. W większości przypadków pijackie pogadanki, lecz każda z nich była oparta na realnych wnioskach, które wypływały z zachowania lub słów szamanki. Przeważnie były związane z przydomkami, które w tak łatwy sposób się do niej przylepiały. Wnioskować można wiele, o jej problemach z psychiką, sumieniem i magicznych mocach, które posiadła. Niektórzy się jej obawiają, porównują do morderców, złodziei i innych rozbójników. Wspominają ją jako postrach mórz, bezwzględną zabójczynię albo zwykłą wiedźmę. Inni rozpowiadają o jej rozpustnym życiu ladacznicy, która sprzedaje swe ciało, aby uzyskać korzyści. Jeszcze inni milczą, kiedy o niej słyszą, jakby nie mieli nic do powiedzenia. Faktem jest, że nie była normalna. Nagroda za jej głowę w różnych zakątkach świata nakarmiłaby niejedną rodzinę na długie lata, a najwyższe wyznaczono w Ujściu, Heliar, Karlgardzie i Tsu`rasate. Czasami wspominano jej okrutną walkę z demonami północy, po której jej ciało zaczęły szpecić blizny. Jej głos porównywano do głosu syren z marynarskich opowieści, wskazując, że to właśnie dźwięki, które wydaje, są źródłem jej mocy. Nie zabrakło również tych pozytywnych opowieści, w których przedstawiana była jako piękna tancerka, a swym śpiewem przyprawiała o drgawki, albo jej poczynania na wojnie, gdzie odznaczyła się odwagą i honorem. Dotyczyły wszystkich aspektów jej życia poczynając od narodzenia, aż po dzień dzisiejszy. Wizje dotyczące jej osoby były na tyle liczne, że nawet doświadczony skryba miałby problemy z ich opisaniem.
Widoczny Ekwipunek: Miecz długi, mała tarcza, łuk krótki, lekka zbroja ze skóry, kilka zwiniętych pergaminów.
